ՀՈՐԻԶՈՆԱՊԱՏՈՒՄՆԵՐ
ԱՉՔԻ ՎՐԱ ՏԵՂ ՉԿԱ
Բանաստեղծուհի Սեդա Վերմիշևայի միջոցառմանը նախօրոք գիտեցածս հայտնեցի Հորիզոնին:
- Դեսպանատնից էլ են գալու:
- Թող գան, մեր աչքի վրա տեղ ունեն,- աշխուժացավ Հորիզոնը:
- Ասել են` եկողները շատ են լինելու:
- Բայց այդքանին ո՞նց աչքիս վրա պահեմ: Գուրգեն, խնդրիր աթոռներ բերեն, դնեն մեր առջև, որ հյուրերը մեր աչքի առջև լինեն, ոչ թե մեր աչքի վրա:
ՍՈՒՏ ԱՐԴԱՐԱՑՈՒՄՆԵՐ
Գոհար Գարունը հերթական անգամ արդարացավ.
- Հորիզոն, ոտքս ոլորվել էր, դրա համար չկարողացա գալ քո ծննդին: Հիմա էլ ցավում է` վախ, վա˜խ...
- Ո՞ր ոտքդ է:
- Աջ:
- Ուրեմն գործերդ աջ կգնան, դրանից էլ լավ բա՞ն:
Հորիզոնի հաջորդ տարվա ծնունդին Գոհարը դարձյալ չեկավ: «Վախ, վա˜խ, մոզիս պոզահարեց, դրա համար...»:
Հորիզոնն ինձ առաջարկեց` գնալ, մոզուն տեսնել:
- Գուրգեն, պարզվում է` մեր ընկերուհու սուտն է պոզավոր. էս խեղճ մոզուն ո՞ւր է պոզ, որ պոզահարի...
ՀԱՅ ՄԱՔՍԻՄ ԴԻՈԳԵՆԵՍԸ
Կանգնած էինք բանաստեղծ, հոգևոր գործիչ Մաքսիմ Ոսկանյանի դիոգենեսյան տակառ հիշեցնող տնակ-վագոնիկի առջև:
Մտնե՞լ, թե՞ չմտնել, այս էր խնդիրը: Մուտքի առջև կանգնած տնակ մտնելու ելք էինք որոնում:
Հորիզոնի դեմքը պայծառացավ.
- Գուրգեն, առաջինը դու մտիր. տես, էդքան գրքերի, թղթերի արանքում եթե 41 համարի կոշիկի տեղ եղավ` ինձ կանչիր:
ԱՆԵՐԵՍԸ
Վերջերս մեր ընկերության մեջ մի երկերեսանի մարդ հայտնվեց: Մենք նրան հանդիմանեցինք` խոսք տանել-բերելու համար: Ընկերը զարմացած զայրացավ...
- Ես ձեզանից նեղացած եմ գնում, էլ իմ երեսը չեք տեսնի:
Հորիզոնը խնդրեց.
- Հա, ախպեր, բոլոր երեսներդ հավաքի ու գնա:
ԽՈՐՀՈՒՐԴ ՆՈՐԱԹՈՒԽԻՆ
Կյանքում անհաջողակ մեկի ընտանիքը ծանրաբեռնված էր: Ուզում էր մի հարուստ կուսակցություն մտնել: Մի օր Հորիզոնին դժգոհեց.
- Ինձ չի հաջողվում ինձ հարմար կուսակցության մեջ մտնել, որտեղ լինում եմ` երեք ամսից դուրս են հանում:
Հորիզոնը, որ լավ էր ճանաչում նորաթուխ ինքնակոչին, մխիթարեց.
- Այ ընկեր, ախր դու ձախլիկ ես, քեզ վայել է մտնել ձախողվածների կուսակցություն, նրանց թիվն ավելի շատ է:
ԿԱՐՃԱԶՐՈՒՅՑ
Հորիզոնը Մամուլի տուն էր եկել. ուրախացա, որոշեցի մի քանի հարց տալ.
- Ինչո՞ւ ես մենակ քայլում:
- Մենակ չեմ, մտքերիս հետ եմ` նրանց հետ խոսելիք ունեմ:
- Ես անմիջապես քեզ հասկացա:
- Այ Գուրգեն, իսկի ես ինձ շուտ չեմ հասկանում, դու ո՞նց հասկացար:
- Այս ծննդյանդ ամսվա` հուլիսի շոգերին ո՞նց ես դիմանում:
- Երգում եմ` «Հով արեք սարեր, հով արեք...»:
- Իսկ դառն օրերի՞դ:
- Էժան շարբաթ եմ խմում:
- Երևում է` շատ ես կարդում:
- Ինչո՞ւ, չլինի՞ վրայիցս թերթի, գրքի հոտ առար:
- Դու կարդալիս ակնոց դնո՞ւմ ես:
- Երբ հիշում եմ կարճատես եմ, դնում եմ:
- Այս ի՞նչ աներես ճանճ է, անընդհատ երեսիդ է նստում:
- Ոչինչ, ես երես տվի, իսկ երես առածներից պրծում չկա:
- Հորիզոն, որպես երգիծաբան-ասմունքող` դու բավական համեստ ես մնացել:
- Քեզ էլ որ 85 տարի բանի տեղ չդնեն` կհամեստանաս:
Հարցերը` ԳՈՒՐԳԵՆ ԼՈՌԵՑՈՒ
Պատասխանները` ՀՐԱՆՏ ՀՈՐԻԶՈՆԻ