ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ
Հայտնի է, հացթուխները, ովքեր հիմնականում կանայք են, աշխատում են գիշերը: Աշխատում են, որպեսզի լուսաբացին քո սեղանի հացը տաք լինի: Տաք հացը սոսկ սնունդ չէ, իր մեջ խորհուրդ ունի: Ցայգալույսի այն ժամերին, երբ փռերում վարդագունում են բոքոնն ու բուլկին, ու հացթուխ կանայք մի պահ նիրհում-ննջում են, նա բացում է իր աշակերտական տետրը, բանաստեղծություն է գրում, բայց ոչ մեկին ցույց չի տալիս: Ծննդյան 50-ամյակի նախօրեին միայն, գործընկերուհիների հորդորով, հանդգնեց մի փունջ ներկայացնել «Ավանգարդի» ընթերցողներին` որպես տարեդարձի յուրօրինակ ինքնանվեր: Բայց եթե բանաստեղծությունները քեզ դուր գան, ընթերցող, ուրեմն հեղինակն էլ իր հերթին է քեզ նվեր ընծայել: Փոխադարձ նվիրատվությունը նույնպես իր մեջ խորհուրդ ունի:
Գ. Ջ.
ՍՈՖԱ ԱՐԾՐՈՒՆԻ
ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ
Երազային իմ աշխարհում
Քե˜զ գտա,
Ինձ մեկնված ծաղիկներում
Հո˜ւյզ գտա:
Քո շուրթերի շշնջոցում`
Տա˜ղ գտա,
Հեզ հայացքիդ բորբ հրայրքում
Ի˜ղձ գտա:
Ես մինչև լույս չքնեցի`
Սե˜ր գտա:
Այգաբացին քեզ ժպտացի`
Ի˜նձ գտա...
ԹԱՄԱՆՅԱՆԻ ԵՐԵՎԱՆԸ
Քաղաքն իմ մեջ, ես նրա մեջ,
Ինձնից խլել չփորձեք:
ՍԱՀՅԱՆԱԿԱՆ
Հոգնել եմ արդեն մարդկանց ստերից,
Հոգի ծվատող բամբասանքներից,
Հոգնել եմ անվերջ զուր մտորելուց`
Տարիների հետ դանդաղ հոսելուց:
Երազներս հանձնեմ ծովերի մովին,
Հույսեր-հույզերս քամու թևերին,
Մի վերջին անգամ
«Հայր մերս» ասեմ,
Բանաստե´ղծ, գամ`
քո լեռներում ննջեմ...
ՀԵՏՄԱՀՈՒ ԿՅԱՆՔ
Արդ ծնվել եմ, որ գրեմ,
Բազում տողեր արարեմ,
Իմ այս տկար գրիչով
Միշտ ձեր կողքին ես լինեմ:
Հավատացե´ք ինձ, մարդիկ,
Ասելիքներ շատ ունեմ,
Աստծո տված մի կյանքը
Լոկ ձեզ համար պիտ ապրեմ:
Ու թե մի օր ինձ թաղեք,
Լաց չլինեք, չափսոսեք,
Անմիջապես տուն դարձեք
Իմ երգերը կարդացեք:
Հավատացե´ք ինձ, մարդիկ,
Ասելիքներ շատ ունեմ,
Աստծո տված մի կյանքը
Հետմահու էլ պիտ ապրեմ: