Իմաստնանալու ժամանակը
Օրերս, կատարելով Հանրապետության նախա·ահի ավելի վաղ տված հանձնարարականը, Կառավարությունը որոշեց բնակչության ամենախոցելի խմբերին` կենսաթոշա կառուներին ու նպաստառուներին տրվող ·ումարներն ավելացնել 2500-ական դրամի չափով (մայիսի 1-ից և նոյեմբերի 1-ից): Նկատի պիտի ունենալ, այս տարվա մեր պետական բյուջեում այդպիսի բարձրացումներ նախատեսված չէին: Կառավարությունն ընդամենը այդքան ·ումար էր կարողացել լրացուցիչ հայթայթել, որպեսզի ·ոնե ինչ-որ չափով փոխհատուցի բնակչության կողմից սպառվող մեկ խորանարդ մետր ·ազի ·ների թանկացումը: Ցավոք, միայն ·ազի ·ինը չի բարձրացել. արհեստական ·նաճի ճանապարհին են նաև խմելու ջուրը, ·րեթե բոլոր, այդ թվում առաջին անհրաժեշտության ապրանքները, մանավանդ` սննդամթերքը: Թոշակառուներին և նպաստառուներին ամսական ընդամենը 2500 դրամ ավելի տալը համատարած թանկացումների այս ֆոնի վրա ո՞ր ցավի ոտքը կկոտրի: Ուստի հասարակության մեջ կենսաթոշակների ու նպաստների նշված չնչին բարձրացումն ավելի շատ դժ·ոհությունների, նոր հիասթափության, քան` ·ոհունակության զ·ացում է առաջացրել: Եվ դա միան·ամայն հասկանալի է, դժ·ոհությունը օբյեկտիվ հիմք ունի: Սակայն հայհոյանքն ու դատափետումը տեղին չեն: Վերջին հաշվով, Կառավարությունը կենսաթոշակներն ու նպաստները բարձրացնելու, ոչ թե նվազեցնելու որոշում է ընդունել: Աչքներիս առաջ ի՞նչ է տեղի ունենում Հունաստանում: Այնտեղ համաշխարհային ֆինանսատնտեսական ճ·նաժամի պատճառով երկիրը հայտնվել է ինքն իրեն անվճարունակ ու սնանկ հայտարարելու նախաշեմին: Պետական բյուջեի դեֆիցիտը 4 ան·ամ ·երազանցում է Եվրամիության անդամ երկրների համար սահմանված թույլատրելի նվազա·ույն չափը: Տնտեսությունը կատարյալ կաթվածի մեջ է, կառավարությունը ձեռնարկել է միլիոնավոր մարդկանց դժ·ոհությունը հարուցող քայլեր. այդ թվում նկատելիորեն կրճատել է պետական բյուջեի ծախսային մասը, իջեցրել է պետական ծառայողների աշխատավարձերը, նվազեցրել է թե° կենսաթոշակները, թե° բնակչությանը վճարվող այլ նպաստների չափերը: Եվրամիության անդամ-երկրները տենդա·ին որոնումների մեջ են, թե ինչպե՞ս օ·նեն Հունաստանին, որն ուղղակի ցնցվում է հարյուր-հազարավոր մարդկանց անվերջ ·ործադուլներից ու բողոքի ցույցերից: Իհարկե, շատ լավ կլիներ, եթե մեր կառավարությունը կարողանար Հայաստանի բնակչության ·ոնե առավել խոցելի խմբերին բոլոր թանկացումներին համարժեք փոխհատուցում տրամադրելու միջոցներ ·տնել: Ի՞նչ կարող ես անել` ճ·նաժամը համաշխարհային բնույթ է կրում, զուտ հայաստանյան երևույթ չէ: Եթե թեկուզև չնչին մի հավանականություն լիներ, որ այս կառավարության փոխարեն մեկ այլ կառավարություն կկարողանար ավելի լավ լուծումներ ·տնել` կարելի էր մեր քաղաքական դաշտի որոշ ամբոխավարների նման պահանջել ներկա կառավարության հրաժարականը: Կյանքը ցույց է տվել, որ բոլոր դեպքերում, երբ երկրում սոցիալական լարվածությունը մեծանում է, նման ամբոխավարներն ակտիվանում են: Այդպիսիները խաղում են զան·վածների արդարացի դժ·ոհությունների վրա և պահը որսալով` ձ·տում են հափռել քաղաքական իշխանությունը: Բայց դեռ երբեք չի եղել, որ ժողովրդական զան·վածների սոցիալական դժ·ոհությունները շահարկելով` իշխանության եկածներից որևէ մեկը թեկուզև նվազա·ույն չափով լավացրած լինի թշվառների, տնանկների, քաղցածների ու մերկերի վիճակը: Նման մի ձախավեր փորձ արել են ռուս բոլշևիկները 1917-ի հոկտեմբերին: Նրանք սոցիալական արդարություն հաստատելու կար·ախոսներով իշխանությունը հափռելով` ուրիշ ավելի լավ ելք չ·տան, բացի «սեփականազրկողներին սեփականազրկելու» կործանարար կոչը: Այսօր մեզանում կան բոլշևիկյան նման մտածողությամբ առաջնորդվող քաղաքական ուժեր, անհատներ, ովքեր հետևողականորեն ու բութ համառությամբ ժողովրդին ատելություն են ներշնչում մեր երկրի իշխանությունների, նաև սեփականատերերի նկատմամբ: Ովևէ մեկը չի էլ փորձի «օլի·արխների» երեսը լավանալ£ Ավելին, մեծահարուստների ճնշող մեծամասնության կապիտալի առյուծի բաժինը, ինչպես որ աշխարհի բոլոր մեծահարուստներինը, նախ և առաջ զարտուղի ճանապարհով է կուտակվել: Սակայն կա մեկ այլ ճշմարտություն. թեկուզև ինչ¬ինչ ճանապարհով կուտակված այդ կապիտալի բռնի, հեղափոխական վերաբաշխման ցանկացած փորձ կործանարար կլինի մեր պետության ու ժողովրդի համար: Չէ՞ որ սեփական փորձով ենք համոզվել` հեղափոխություն ները, այն էլ` բռնի վերաբաշխումները, միայն ցնցումների են տանում երկիրը և է°լ ավելի վատթարացնում անապահով խավի վիճակը£ Այլ խնդիր է, որ ·ոնե ճ·նաժամի պայմաններում մեծահարուստները պետք է չափ դնեն իրենց անհա·ուրդ ախորժակներին, մինչև վերջին թելը չկողոպտեն հայրենակից ներին: Այլապես իրենց անմտածված ·ործողություններով, ·ների անվերջ բարձրացումներով դանակը կհասցնեն ոսկորին` առիթ տալով սոցիալական բռնկումների: Ճ·նաժամը հավերժական լինել չի կարող: Հարկավոր է երկուստեք իմաստություն ունենալ... համբերել և չ·րպանել խիղճը` մինչև կ·ան ավելի լավ օրեր....
