ՆՈՒՅՆ ԽՆՁՈ¬ՐԻ ԿԵ¬ՍԵ¬ՐԸ

ՀՀ նախագահի ընտրություններում առաջադրվելու իր նախնական մտադրության մասին Սերժ Սարգսյանի բարձրաձայնումը ընդդիմադիր ճամբարում բուռն արձագանքի առիթ դարձավ: Եվ հատկապես վերջինների համար նա¬խա¬գա¬հա¬կան քա¬րո¬զար¬շավն ար¬դեն սկսված կա¬րե¬լի է հա¬մա¬րել: Ի¬հար¬կե, Վար¬չա¬պետն ակ¬ն¬հայ¬տո¬րեն դեռ չի շտա¬պում քա¬րո¬զար¬շա¬վում ներգ¬րավ¬վել, սա¬կայն ընդ¬դի¬մա¬դիր ճամ¬բա¬րից հնչող տե¬սա¬կետ¬նե¬րի ամ¬փոփ տպա¬վո¬րութ¬յունն այն¬պի¬սին է, թե ար¬մա¬տա¬կան¬ներն ան¬համ¬բե¬րութ¬յամբ սպա¬սում էին նրա հայ¬տա¬րա¬րութ¬յա¬նը` «հա¬մար¬ժեք հա¬կա¬հար¬ձա¬կում» ձեռ¬նար¬կե¬լու հա¬մար: Հա¬կագ¬րոհն էլ հաշ¬ված օ¬րե¬րի ըն¬թաց¬քում ար¬դեն հասց¬րեց դա¬ռը և թերևս¬ անջն¬ջե¬լի հետևանք¬ներ թող¬նել. նախ` առն¬վազն մեկ տասն¬յակ ընդ¬դի¬մա¬դիր նա¬խա¬գա¬հա¬ցու¬ներ հայտն¬վե¬ցին, իսկ հե¬տո` նրան¬ցից յու¬րա¬քանչ¬յու¬րն ա¬մե¬նայն ջա¬նա¬սի¬րութ¬յամբ սկսեց հիմ¬նա¬վո¬րել նա¬խա¬գա¬հի պաշ¬տո¬նում իր ան¬ձի ան¬փո¬խա¬րի¬նե¬լի լի¬նե¬լու սե¬փա¬կան «հիմնավորումը»… Հե¬տաքր¬քիր է, որ ար¬մա¬տա¬կան¬նե¬րի ա¬ռաջ¬նորդ¬նե¬րից և ոչ մե¬կը մտքով ան¬գամ չի անց¬կաց¬նում, թե քա¬րո¬զար¬շա¬վի վերջ¬նա¬փու¬լում պայքարը կա¬րող է, դի¬ցուք, եր¬կու ա¬ռա¬ջա¬տար ընդ¬դի¬մա¬դիր¬նե¬րի միջև ծա¬վալ¬վել: Եվ քանի որ հիմա նրանք շատ ավելի լավ են գիտակցում իրենց պարտության անխուսափելիությունը, արմատականները փաս¬տո¬րեն միար¬ժե¬քո¬րեն հեր¬քում են իշ¬խա¬նութ¬յան հե¬ղի¬նա¬կութ¬յու¬նը կաս¬կա¬ծի տակ առ¬նող ի¬րենց իսկ կող¬մից պար¬բե¬րա¬բար շրջա¬նառ¬վող կար¬ծիք¬նե¬րը և հաս¬տա¬տում, որ տվյալ դեպ¬քում ի¬րենց պայ¬քա¬րը երկրորդ և հա¬ջոր¬դող տե¬ղե¬րի հա¬մար է ըն¬թա¬նա¬լու: Այ¬սու¬հան¬դերձ, քա¬ղա¬քա¬կան դաշ¬տում ըն¬դա¬մե¬նը ինք¬նա¬պահ¬պան¬ման խնդրի լուծ¬ման ձգտու¬մը շատ խղճուկ պատ¬ճա¬ռա¬բա¬նութ¬յուն կամ հիմ¬նա¬վո¬րում է` Նա¬խա¬գա¬հի թեկ¬նա¬ծու ա¬ռա¬ջադր¬վե¬լու և նման խո¬շոր հա¬մա¬պե¬տա¬կան մի¬ջո¬ցառ¬ման ան¬փո¬խա¬րի¬նե¬լի ֆա¬վո¬րիտ ինք¬նահռ¬չակ¬վե¬լու հա¬մար: Ա¬վե¬լին, ակն¬հայտ է, որ որևէ մե¬կը գո¬նե նա¬խորդ ընտ¬րութ¬յուն¬նե¬րի «ազ¬գըն¬տի¬րի»` Ստե¬փան Դե¬միրճ¬յա¬նի չափ քվե չի կա¬րո¬ղա¬նա¬լու հա¬վա¬քել: Հետևա¬բար, ան¬գամ ընտ¬րութ¬յուն¬նե¬րի երկ¬րորդ փու¬լի հա¬վա¬նա¬կա¬նութ¬յունն ար¬դեն այս պա¬հից բա¬ցառ¬ված կա¬րե¬լի է հա¬մա¬րել: Լա¬վա¬գույն դեպ¬քում ծանր, եր¬կա¬րատև բա¬նակ¬ցութ¬յուն¬նե¬րը կհան¬գեց¬նեն ար¬մա¬տա¬կան նա¬խա¬գա¬հա¬ցու¬նե¬րի թեժ տասն¬յա¬կի քա¬նա¬կա¬կան «շեշ¬տա¬կի» նվա¬զեց¬ման, և, ա¬սենք, տա¬սը հա¬վակ¬նորդ¬նե¬րից քվեար¬կութ¬յա¬նը կմաս¬նակ¬ցի միայն հին¬գը: Իսկ ընտ¬րա¬կան գոր¬ծըն¬թաց¬նե¬րում պա¬տա¬հա¬կա¬նութ¬յուն¬ներ չեն լի¬նում: Հա¬մե¬նայն դեպս, Ան¬կախ Հա¬յաս¬տա¬նի պատ¬մության ըն¬թաց¬քում ընտ¬րութ¬յուն¬նե¬րի մի¬ջո¬ցով երբևէ իշ¬խա¬նութ¬յան չհա¬սած ար¬մա¬տա¬կան¬նե¬րը դեռ եր¬կար ժա¬մա¬նակ ու¬նեն կողմ¬նո¬րոշ¬վե¬լու և եզ¬րա¬հան¬գե¬լու, որ նման գոր¬ծե¬լաո¬ճը գրե¬լու է վեր¬ջին քսան տա¬րի¬նե¬րի իշ¬խա¬նա¬փո¬խութ¬յան ձգտում¬նե¬րի ա¬մե¬նատ¬խուր է¬ջը: Դեռ մի քա¬նի ա¬միս ա¬ռաջ դժվար էր ան¬գամ պատ¬կե¬րաց¬նել, թե նա¬խան¬ձե¬լի քա¬ղա¬քա¬կան փոր¬ձա¬ռութ¬յուն ու¬նե¬ցող Վ. Մա¬նուկ¬յա¬նը ընդ¬հան¬րա¬պես կհրա¬ժար¬վի խորհր¬դա¬րա¬նա¬կան մրցա¬պայ¬քա¬րից, և կամ խայ¬տա¬ռակ պար¬տութ¬յուն կկրի 2003-ի հա¬մե¬մա¬տա¬բար միաս¬նա¬կան թեկ¬նա¬ծուն, ու այս օ¬րե¬րին էլ առ¬նե¬տա¬վազ¬քի ծա¬նոթ սցե¬նա¬րը կկրկնվի հի¬մա էլ ՀԺԿ¬-ում: Կա¬րա¬պետ¬յան և Սարգս¬յան Ա¬րամ¬նե¬րն ի¬րենց բո¬ցա¬շունչ ե¬լույթ¬նե¬րով ու¬շա¬թա¬փութ¬յան էին հասց¬նում մի¬տին¬գա¬վոր ընտ¬րա¬զանգ¬վա¬ծին, սա¬կայն նրանց էլ 2-3 տո¬կո¬սից ա¬վելի չհա¬ջող¬վեց հա¬վա¬քել: Էլ չա¬սած գլխա¬վոր ԺՈՒԿ-ի ու ԱԺ խո¬սա¬փո¬ղե¬րից մե¬կի սե¬փա¬կա¬նա¬տեր (ար¬դեն նախ¬կին) Ա. Սա¬դո¬յա¬նի մա¬սին, ում հետ նման թե¬մա¬յով զրույ¬ցը թերևս¬ ար¬դեն միայն տխուր հի¬շո¬ղություն¬ներ արթ¬նաց¬նի: Վեր¬ջին հաշ¬վով ստաց¬վում է այն¬պես, որ քա¬ղա¬քա¬կան դաշ¬տի երևե¬լի¬նե¬րի մեծ ձգտու¬մը` խորհր¬դա¬րա¬նա¬կան և Նա¬խա¬գա¬հի ընտ¬րութ¬յուն¬նե¬րը հնա¬րա¬վո¬րինս զու¬գա¬հե¬ռե¬լու, ոչ միայն հե¬ռու չէին ի¬րա¬կա¬նութ¬յու¬նից, այլ, ինչ¬պես ա¬սում են, դրանք նույն խնձո¬րի կե¬սեր են, ո¬րի մի մասն ար¬մա¬տա¬կան¬ներն ար¬դեն հասց¬րել են ճա¬շա¬կել, հա¬ջորդ «դիլի¬մը» վա¬յե¬լե¬լու են ձմռա¬նը: