Գլուխկոտրուկ-ի է նման BBC-ի նյութերի հիման վրա պատրաստված հրապարակումը, որը ներկայացրել է JAMnews-ը: 

 

Սանկտ Պետերբուրգից ոչ հեռու, ճահիճների մեջ պատով ցանկապատված տարածք կա, որի վրա մի քանի ռադիոաշտարակ կա, լքված շենքեր և այլ շինություններ: Ռադիոաշտարակներից մեկը 1980-ականների սկզբից հեռարձակում է կատարում կարճ ալիքներով 4625 կՀց հաճախականությամբ:

 

Գրեթե ողջ ընթացքում ռադիոն հեռարձակում է միայն միապաղաղ ձայն: Մինչև այժմ հայտնի չէ, թե ում է պատկանում ռադիոկայանը, որն անվանում են «Խշխշան»: 

 

Մոտավորապես շաբաթը մեկ այդ ռադիոկայանի հաճախականությամբ կարելի է լսել տղամարդու կամ կնոջ ձայն, որը ռուսերեն մի քանի ոչինչ չնշանակող բառ է արտասանում:

 

Հավանաբար այդ կերպ կապի ստուգում է իրականացվում: Երբեմն այդ ռադիոկայանի միջոցով ծածկագրված հաղորդագրություններ են փոխանցվում, որոնք տառեր, թվեր են պարունակում, սակայն չափազանց կարճ են, որպեսզի համարվեն լրտեսների կամ էլի ինչ-որ մեկի համար ցուցմունք:

 

«Խշխշանը» կարճ ալիքներով է գործում, ինչպես և բոլոր միջազգային ռադիոկայանները, այդ պատճառով էլ այն կարելի է լսել գրեթե ողջ աշխարհում 4625 կՀց հաճախականությամբ: Այն հեռարձակվում է շուրջօրյա:

 

Կարճ ալիքները թույլ են տալիս ազդակը փոխանցել բոլոր բնական խոչընդոտների միջով՝ սարերի և օվկիանոսների: Այդ պատճառով էլ հենց դրանք են օգտագործում ինքնաթիռներն ու նավերն ազդանշան փոխանցելու համար:

 

Մի քանի վարկած կա ռադիոկայանի տիրոջ և դրա օգտագործման նպատակների վերաբերյալ:

 

Դրանց մեծ մասը հանգում է այն եզրակացության, որ «Խշխշանը» պատկանում է ռուս զինվորականներին, թեև նրանք դա երբևէ չեն հաստատել: Սակայն ամենահետաքրքիր վեճերն այն թեմայի շուրջ են, թե ինչի՞ համար է պետք ռադիոկայանը, որը 35 տարվա ընթացքում սովորական մարդուն հասկանալի տեղեկատվություն չի փոխանցում:

 

Վարկածներից մեկի համաձայն՝ «Խշխշանը» «մեռած ձեռքի» դեր է խաղում: Եթե միջուկային պատերազմ սկսվի և Ռուսաստանը գրոհի ենթարկվի, այդ ռադիոկայանի հեռարձակումը կդադարեցվի, և ավտոմատ մեխանիզմ կգործի, որը կգործարկի ռուսական միջուկային զենքը:

 

Ազդանշանի փոխանցման պայմանները մի փոքր փոխվում են՝ կախված օրվա ժամից: Այն փաստը, որը հերքում է «Մեռած ձեռքի» տեսությունը հերքվում է այն փաստով, որ «Խշխշանը» չի փոխում իր հաճախականությունն օրվա ընթացքում, ինչը պետք է արվի՝ եթե ուզում ես, որ քեզ ցանկացած պահի լսեն:

Առավել հետաքրքիր և ճշմարտանման է այն ենթադրությունը, թե միապաղաղ ձայնը, որը արձակում է «Խշխշանը», ընդամենը նշան է, որը հաղորդում է, որ հաճախականությունը զբաղված է: Այդ վարկածի համաձայն՝ ռադիոկայանն իրոք կարող է պետք գալ արտակարգ իրավիճակներում:

 

Օրինակ, պատերազմի դեպքում 4625 կՀց հաճախականությամբ ռուսական զինվորական ղեկավարությունը կարող է լրտեսներին ծածկագրված տեղեկատվություն փոխանցել:

 

Տեղեկատվության փոխանցման այդ մեթոդի առավելությունը կապի առավել հարմար և տեխնոլոգիական միջոցների հանդեպ այն է, որ հնարավոր չէ իմանալ հաղորդագրության հասցեատիրոջը, չէ՞ որ հատուկ ծառայությունների համար այսօր դժվարություն չի ներկայացնում կոտրել էլեկտրոնային նամակագրությունը կամ գաղտնալսել հեռախոսը: