ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ` ՈՐՊԵՍ ԸՆՏՐԱԿԱՇԱՌՔ
ՆՎԵՐ` ԹԱԼԱՆՈՂՆԵՐԻՆ
Նախընտրական այս գաղջ ու միապաղաղ մթնոլորտը «թարմացրեց» ՀԱԿ-ՀԺԿ դաշինքի ընտրացուցակի առաջին համար, ՀՀ հիմնադիր նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Ըստ էության, «պապը» սենսացիոն ոչինչ չի ասել: Հերթական անգամ հանրությանը հրամցրել է արցախյան խնդրի լուծման պարտվողական քաղաքականության իր տեսակետը: Այն է` ազատագրված տարածքների զիջումն է հայ ժողովրդի միակ փրկությունը:
ՀՀ հիմնադիր նախագահի այս ելույթը թերևս պատահական չէ: Ընդ որում, որպես արդարացում՝ ՀՀ-ի 1-ին նախագահը հիշեցնում է, որ իր առաջարկածը Մադրիդյան սկզբունքներ են, որոնք ընդունել է նաև գործող իշխանությունը: ՀԱԿ-ի ղեկավարը, սակայն, մոռանում է, որ ապրիլյան պատերազմից հետո Ադրբեջանի «թեթև» ձեռքով Մադրիդյան սկզբունքներն ու բանակցային գործընթացը հետինն պլան մղվեցին ու այսօր գրոշի արժեք անգամ չունեն: Ավելին` ՀԱԿ-իստների կողմից ծաղրանքի արժանացած «ոչ մի թիզ հող»-ականների դիրքերն ամրապնդվեցին:
Մյուս դրույթը, որն արդեն քանի տարի է, գովերգում է Տեր-Պետրոսյանը, այն է, թե առանց Արցախյան խնդրի լուծման երկիրը չի զարգանա:
Տեր-Պետրոսյանի այս փաստարկը ոչ մի քննադատության չի դիմանում ու հիանալի «դեղամիջոց է» արդեն 25 տարի երկրի պետական միջոցները վատնողների ու թալանողների համար: Տրամաբանական հարց. ենթադրենք արցախյան խնդիրն այսօր լուծվեց Տեր-Պետրոսյանին հոգեհարազատ տարբերակով: Հայաստանում բոլոր խնդիրները հաջորդ օրվանից լուծվելո՞ւ են, թալան, պետական միջոցների վատնում չի՞ լինելու:
Իհարկե՝ ո՛չ:
Հ.Գ. Եթե հավատանք մամուլի հրապարակումներին, սոցհարցումներին, ՀԱԿ-ՀԺԿ-ն ԱԺ անցնելու փորձության առաջ է կանգնած: Ի՞նչ կարող է այսօր խոստանալ մի քաղաքական ուժ, որը 2008-2012 թթ-ին գրեթե ամեն օր «ռեժիմից, ավազակապետությունից ազատվելու» խոստումներ էր հնչեցնում, օրեցօր կորցնում այն հսկայական ընտրազանգվածը, որն ուներ 2008-ի նախագահական ընտրություններում: Հետևաբար, մնում է խաղալ մարդկանց նուրբ լարերի վրա. ապրիլյան պատերազմից հետո ընտրողներին խոստանալ խաղաղություն, համերաշխություն` առանց հստակեցնելու, թե ի՞նչ գնով է դա լինելու: Ու այսքանից հետո զարմանալի է, թե ինչ իրավունքով է քննադատում այլ քաղաքական ուժերին՝ արցախյան խնդրի լուծման համար ստեր ներկայացնելով: