Մարտի 21-ին Երևանում նախաստորագրվեց Հայաստան-ԵՄ Համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագիրը: Թե որքանով սա կնպաստի Հայաստան-ԵՄ տնտեսական հարաբերությունների կամ ինչպես իշխանությունն է ասում «և-և»-ի քաղաքականությանը` ցույց կտա ժամանակը: Սակայն մտավախություն կա, որ համաձայնագրից հետո ՀՀ-ին նորից կհիշեցնեն եվրոպական «չարժեքների» մասին, որոնց քարոզչության համար որոշ ՀԿ-ներ և քաղաքական գործիչներ վարձատրվում են` դառնալով թշնամու 5-րդ շարասյունը:
Խոսքը վերաբերում է հայ հանրության արժեհամակարգին խորթ մի շարք անընդունելի «արժեքներին», որոնց գերագնահատումը հենց եվրոպական երկրներին հասցրեց կործանումի նախադռանն ու անհասկանալի իրավիճակի: Մասնավորապես, եվրոպական շատ երկրներում ավանդական արժեահամակարգի պահպանման համար շարժումներ են ձևավորվել` «եվրոնացիոնալիզմ» անվանումով:
11 մլն եվրո արժողությամբ ԵՄ-ից պարտադրված ընտանեկան բռնության մասին օրինագիծն ամիսներ առաջ բուռն քննարկվեց, անգամ հումորի արժանացավ հանրության մի մասի կողմից: Հերքել, թե մեր երկրում չկա այդ երևույթը, կնշանակի ջայլամի ոճով ինքնաքողարկման վարքագիծ դրսևորել: Բայց ասել, թե ժանտախտի նման այն մոլեգնում է, ինչպես հաճախ որոշ գրանտալափ կառույցներն են ասում, դա էլ ճիշտ չէ:
Ամիսներ առաջ տեղի ունեցած հանրային քննարկումները ցույց տվեցին, որ այդ հարցը կարելի է լուծել՝ իրավական ու օրենսդրական համակարգում ինչ-ինչ փոփոխություններ անելով: Օրինակ, տարիներ առաջ ոստիկաններն ամուսիններից մեկի բողոքը մյուսի դեմ բռնության մասին «գլխառադ» էին անում, ընթացք չէին տալիս: Այսօր պատկերը փոքր-ինչ այլ է. Նման գանգատներին ընթացք է տրվում՝ կարևորելով խնդիրը:
Բացի այդ, նախագծում կարևորում էին բռնության ենթարկվածների համար հատուկ ապաստարանների կառուցումը, որոնք կարելի է անել առանց արտաքին «պապաների» միջամտության: Առաջարկվում էր Կառավարության որոշմամբ սահմանել և համապատասխան տեղական կառույցներին հանձնարարել՝ ապաստարան տալ բռնության ենթարկվածներին:
Մարդու իրավունքների քողի ներքո բարձրացվող մյուս խնդիրը կրոնական կառույցներն ու սեռական փոքրամասնություններն են: Վերջինիս դեպքում Հայաստանը խուսափեց սահմանադրորեն` կնոջ ու տղամարդու միությունն է ամուսնություն համարվում: Հարցը կարծես թե փակված է: ԱՄՆ-ի նախագահի Դոնալդ Թրամփի ընտրությունից հետո էլ փորձ է արվում մի կողմ նետել օրինականացված աղբն ու վերջ դնել սեռական ու տարատեսակ փոքրամասնությունների բռնապետությանը:
Բայց ահա կրոնական կառույցների դեպքում Հայաստանում վիճակը լուրջ է: Խղճի ազատության անվան տակ տասնյակից ավելի կառույցներ գրանցվել ու քայքայիչ գործունեություն են ծավալում: Նախընտրական շրջանում էլ այս ամենին գաղտնի մասնակից են դարձնում նաև քաղաքական ուժերին, որոնք նախընտրական վերջին շաբաթում պետք է այս հարցերին անդրադառնան: Բնականաբար՝ պատկառելի քանակով քվեների խոստումով:
Թե որքանով վերոնշյալ երևույթները կվերակենդանան՝ Հայաստան-ԵՄ համաձայնագրից հետո, ապագան ցույց կտա: Բայց դաշնակից երկիր Ռուսաստանն օրեր առաջ չգրանցեց «Եհովայի վկաներ» կազմակերպությանը: Հուսանք` սա դոմինոյի ազդեցություն կունենա ու նույնը կտեսնենք նաև մեր երկրում, առավելևս, որ մասնագետների հավաստմամբ՝ ՀՀ օրենսդրությունը լիովին թույլ է տալիս այս ամենի դեմն առնելու:
