Առաջին անգամ չէ, որ հոգևորականը հայտնվում է սկանդալի կենտրոնում: Ու սա՝ Մեծ պահքի շրջանում, երբ բուսակերությունից զատ ու դրանից էլ առաջ պետք է հոգևոր մաքրությանը հետևել, ապաշխարել, այլ ոչ թե մեղանչել նորից ու կրկին: 

Ամիսներ առաջ էլ Գուգարաց թեմի առաջնորդը հորդորել  Վանաձորում միավորվել և լծվել քաղաքի խնդիրների լուծմանը: Ընդ որում` քաղաքական ենթատեքստով հայտարարությունը հոգևորականն արել էր Վանաձորի սբ Գրիգոր Նարեկացի եկեղեցում մատուցված Սուրբ Ծննդյան պատարագին: 

Եկեղեցու սպասավորն իր կոչումով, դերակատարությամբ մեր պատմության մեջ մտավորականից ոչնչով չի տարբերվել՝ միշտ եղել է ճշմարտության ու անաչառության պաշտպան: Բայց արի ու տես, որ  անգամ հիմա, երբ  Հայաստանը 25 տարվա պետություն է, երբ սահմանադրորեն Եկեղեցին անջատ է պետությունից,  երբեմն ականատես ենք լինում հակառակ  գործընթացի` որոշ եկեղեցականներ դառնում են գործիք`քաղաքական ինչ-ինչ  հարցերի լուծման համար, ինչ-ինչ գործիչների շահերի սպասարկու: Այս կերպ նրանք վարկաբեկում են ոչ միայն  իրենց, այլև մի ամբողջ համայնք: 

Սա էլ բավական չէ՝ պատկերն ավելի են մռայլ դարձնում որոշ  հոգևոր հովիվների  «բենթլիներն» ու օֆշորային պատմությունները:  Ու այսքանից հետո  ինչպե՞ս պիտի Եկեղեցին քարոզի քրիստոնեական վարք ու բարք,   իր հոտի ներկայացուցիչներին զերծ պահի տարատեսակ մոլորություններից, աղանդավորների ճանկերից ու տարատեսակ արատավոր երևույթների դեմն առնի: 

Համեմատության համար նշենք, որ այս առումով բավական ինտենսիվ զարգանում է Կաթոլիկ եկեղեցին` դուրս գալով հին կաղապարներից, ներփակությունից՝ հանձին Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոս առաջինի: 

Սա այն դեպքն է, երբ այսպիսի բարի ընդօրինակումն իսկապես օգտակար կարող է լինել: